FovArt Sanat Galerisi
Field of view!

Marmara Üniversitesi Grafik-Resim bölümü mezunuyum. Reklam grafiği alanında uzun yıllar çalıştım. Kısa bir dönem resim öğretmenliği yaptım. Çalışma hayatım bittikten sonra resim hayatıma tamamen girdi.

Olumlu eleştirilerin insanı motive ettiği kesin. Benim gelişimime katkı sağlayacak iyi veya kötü eleştirilere açığım. Ama bazen sırf can acıtmak için yapılan eleştiriler oluyor, bunu hissediyorsunuz. İnsanın doğası bu ne denilir ki?

Ben değil o anki ruh halim karar veriyor. Bazen planlı, bazen ani gelen bir fikir, esin.

Her resim bir bakışı anlatır. Bence resmin de bir dili vardır. Kelimeleri, cümleleri, paragrafları, sözü. Renklerle, çizgilerle, biçimlerle verdiği mesajları, ressamın ruh halini, ressamın ve resmin öyküsünü...

Resim sanatı hem çok bilinen, hem de çok bilinmezli durum. İnsan duygularını, düşüncelerini, hayallerini, heyecanını, ruh halini resim sanatı sayesinde dışavurabiliyor. Bunu bazen kurallara uyarak bazende uymayarak ifade ediyor.

Geçmiş yüzyıllarda ressamlar sipariş ile resim yaptılar. Bence ressamı kısıtlayan bir durum. Tabiki tercih meselesi, yapana karşı değilim. Çok sıcak bakmıyorum.

Buyursunlar yapsınlar, bence bir mahsuru yok.

Hiç birşey için geç değil, herkes resim yapabilir. Önce öğrenmeliyiz, çalışmalıyız,araştırmalıyız, okumalıyız, gezmeliyiz ve doğru kişiyle başlamalıyız. Tutkuyla hayallerimizin peşinden koşmalıyız.

Mesleğim gereği resmin hep içindeydim. Ciddi anlamda, üniversiteden arkadaşım sanatçı Mustafa Özel’in atölyesinde başladım. Sanırım 2015 yılı idi. İyi ki onunla başlamışım. Doğru insan, yanlış zaman keşke daha önce başlasaymışım.

Kendimi bir kalıba oturtmuyorum, zaten resme yoğun olarak başlayalı az bir süre oldu. O açlıkla her konuya saldırabiliyorum Portre, figür, peyzaj... Son zamanlarda portre ağırlıklı çalışıyorum. Aslında buna ruh halim karar veriyor, sonra başlıyorum boyamaya.

Paul Gauguin, Georgio O’Keeffe, PaulaModersohn-Becker, KaetheKollwitz, André Derain, Mustafa Özel, Klimt hepsinin ve benim disiplinlerim farklı ama hepsi yol gösterici.

Belirgin bir resmim yok. Hepsinin ayrı ayrı yeri var. ilk yaptığım resimlerimi de seviyorum, en çok da son yaptığım resimlerle karşılaştırdığımda öğrendiklerimi uygulayıp o gelişimi görmek mutlu ediyor.

Yetenekliyseniz bir adım öndesiniz demektir. Tek başına yeterli olduğunu sanmıyorum. Eğitim, çok okumak, çok gezmek, çok çalışmak, sanat tarhini ve felsefesini bilmek ve çok istemek. Yetenek bize hız kazandırır, algımızı açar, yaratıcılığımız gelişir. Eğitim ve öğrenme ile vizyonumuz artar.

Sevdiğim bir ressamın orijinal tablosunu almak hem beni hem ressamı mutlu eder. Belki bencillik gibi gelecek ama o eserin sadece bana ait olması güzel bir duygu.

Pandemiden önce kişisel ve karma sergilere katılıyordum. Şimdi Sadece FovArt’ın sitesinde var. Altamira Art ve sosyal medyada.

Bir kere çok heyecanlanıyorum. Kendimi tuvalle konuşurken yakalıyorum bazen. Hani doğum sancıları çekersiniz ya benimde ruh halim öyle oluyor. Doğana kadar tatlı bir heyacan, yani adrenalini yüksek bir durum. Doğum, yani resim bittikten sonra sonsuz mutluluk. Resim yaparken vazgeçilmezim müzik.

Aslında önce suluboya kullanarak başladım. Akrilik kullandım. Şimdi ağırlıklı olarak tuval ve kağıt üzerine yağlıboya çalışıyorum. Farklı malzemelerle denemeler yapmak hoşuma gidiyor.

Mustafa Özel ile başladım ve onunla devam ediyorum ve iyi ki diyorum.

Ben renk delisiyim sanırım. Resimlerimde olmazsa olmaz sarıdır.

Adı üstün de orijinal. Orijinalse fiyatın artması normal geliyor bana.

Resimlerimle bağ kurabilenler.

Üniversite ikideydim sanırım resim dersine desen ile başladık. Hocam Vural Yıldırım’dı. İlk ders çiziyoruz baktı baktı "Gülay çok çalışman lazım" dedi," tamam hocam ben varım" dedim. Sürekli ödev verdi. İyiler bir çiziyorsa ben on. Aradan bir ay geçti Vural hocam gelişimimi bütün sınıfla paylaştı. Teşekkür ediyorum.

Bir de genel bir şeyden bahsetmek istiyorum. Sanat gibi güzel duyguların arasına, empatiden uzak duyguların girmesi, insanların egolarına yenilip can yakması.